merhaba sayın hocam, çekilen bütün acılara rağmen çok şanslıyım, mucize belki ama 3,5 yaşındaki oğlum ygb'yi atlattı:) bunda zekası,spektrumda ağır olmaması, erken tanı ve ekibimizin (doktor,özel eğitimci,kreş öğretmeni) uzman ve çok başarılı olmalarının etkisi büyük. ben de anne olarak 14 ay boyunca evde her an oyun oynadım, sosyal ortamlara soktum, sürekli okudum. şimdi yaşıtlarıyla farklarını kapattığı, tanı koyulamayacak duruma geldiği uzmanlar tarafından belirtildi. geldiğimiz noktada dili çok güzel kullanma,soyut kavram anlama, espiri yapma, ilişki başlatma, hayali oyun, kendi rutinini kırma bile var.
çok uzun oldu ama tabloyu tam anlatmak istedim. 35 yaşındayım, oğluma kardeş konusunda kararsızım. bir çocukta varsa diğerinde olma olasılığı %3 diye biliyorum. 2. bebek tam normal olsa bile oğluma ve henüz olmayan ikinci çocuğa haksızlık olur mu? çalıştığınız çocuklardaki istatistik ve kişisel olarak kardeş konusunda fikrinizi alabilir miyim? teşekkürler.