İyi günler. 7 yaşında bir oğlum 3 yaşlarında ikiz kızlarım var. 33 yaşımdayım eşim benden 4 yaş büyük. Eşim beni çok seviyor ama çocuklardan sürekli şikayetçi oluyor pandemiden dolayı hep evde olduğumuz için birlikte bakıyoruz maddi durumumuz iyi. Eşimde babalık duygusu yok gibi malesef bu beni çok üzüyor çocuklarıma hakaret ediyor. Büyük oğlumu bazen dövüyor. Sürekli mutsuz, yerde oyuncak görse tekmeliyor, çocuklardan bıktığını söylüyor, sürekli bekar hayatını ya da çocuksuz hayatımızı özlediğini dillendiriyor, çocuklar yüzünden gezemiyormuş, bir kitap bile okuyamıyormuş vs vs çok mutsuzum ne yapabilirim? ona çok fazla çocuk bakım işi yüklemiyorum ama ben de çok fazla yoruluyorum bazen çocukları alıp tek başıma dışarı çıkıyorum bazen onu tek başına dışarı gönderiyorum. Eve döner dönmez şikayetlere tekrar başlıyor. Bu geçici bir durum diyorum büyüyecekler diyorum ona ama her gün aynı. Çevremdeki baba olan tanışlarıma bakıyorum kendi çocukları ile severek ilgileniyorlar ama eşim çocuklarımızın yüzünü bile görmek isyemiyor. Nasıl bir çözüm önerirsiniz? Tüm erkekler sinirli ve sabırsız mı çocular konusunda sizce yoksa benim eşim gerçekten babalık vasfına uygun biri değil mi? Bazen ayrılalım, tek yaşa diyorum, beni asla bırakmayacağını söylüyor.