umay2009 Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 49cm
Doğum Kilosu: 3200
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: Antakya Özel Mozaik Hastanesi
Arkadaşlar doğum hikaylerinizi tek tek okudum. Anne olmak ne müthiş ne tarifsiz bir duygu..Her birinizin hikayesini yeniden yaşadım.Allahım bu duyguyu tattırdığın için şükürler olsun. Dileyen herkese de nasip olsun diyerek ben de hikayemi paylaşmak istiyorum.

2005 yılında eşimle severek evlendik. İlk birkaç yıl çocuk istemedik ve doğum kontrol hapı ile korundum. 1,5 sene sonra bu kadar çılgınlık yeter artık deneyelim dedik ama çıkmayan sorunumuz kalmadı. Benim hormonlarım, eşimin hormonları ve en sonunda "kısırsınız, normal yolla çocuk sahibi olamazsınız" dendi. Çocuklar gibi oturup ağladık sonra bindik gittik Ankaralara çare aramaya..

Doktorumuz tek kelime ile mükemmeldi ve normal yolla çocuk sahibi olabilmemiz için hiçbir sorun olmadığını söyledi. Ama biz o psikoloji ve stresle aylarca denedik ve olmadı , aşılamaya karar verdik. İlk aşılamada iki yumurtam döllendi, ikizim olacaktı ama 5 haftalıkken sona erdi. 2 ay sonra normal yolla hamile kaldım ama o da 6 haftalıkken kendiliğinden sona erdi.

Tekrar araştırmalar, tahliller vs derken zehirli guatr hastası olduğumu öğrendim. 2008 yılında Ankara'da ameliyat oldum ve çok şükür patolojim temiz çıktı. Ameliyattan sonra çok zayıflamıştım ve her anlamda yorgun düşmüştüm. Eşim herşeyi boşverip hayatın tadını çıkarmamız için çok uğraştı. Herşeyin zamanı var diyerek "bebek" konusunu düşünmemeye çalıştık veeee Şubat ayında adetime daha 1 hafta varken garip sancılarım ve akıntılarım olmaya başladı. İlk gittiğim doktor enfeksiyon olduğunu söyleyip antibiyotik iğne verdi 3 gün vuruldum ama nafile, ağrılarım ve akıntılarım daha da arttı. Tekrar aynı doktora gittiğimde bu kez kürtajla temizlemesi gerektiğini aksi takdirde düzgün adet göremeyeceğimi söyledi. Annem başka doktora gitmem için yalvardı. Günüm geçeli 1 gün olmuştu ve annemi dinleyip başka doktora gittim ve ultrasonda 1 mm lik sağlıklı bir gebelik kesen var dedi. 1mm (nokta kadar:))

2 hafta sonra sağlıklı olup olmadığını anlarız dedi. 6.haftada eşimle gittik. Biz bebeği görmeyi beklerken doktor kalp atışlarını bile dinlettirdi.o kadar yavaş atıyordu ki kalbinin o gün oluşmuş olabileceğini söyledi. eşimle öyle bir şoka girdik ki saatlerce konuşamadık. mucize gibi.

herşe bundan sonra başladı. Sürekli kanama, ağrı , sancı..vücudum sürekli bebeği atmaya çalıştı. Hamileliği reddediyormuş bünyem. Kızım 36.haftada doğdu. 30 haftamız kesintisiz hastanede geçti. 26.hafta ve 30.hafta olmak üzere ciddi doğum belirtilerimiz oldu. Hatta ilkinde ölü yeni doğan formu diye birşey bile imzalattılar. Hamileliğimin sevincini hiç yaşayamadım.her gün kaybetme korkusuyla geçti ve sonunda bir akşam evde durup dururken ağlayama başladım, deliler gibi. bebeğe birşey olduğunu söyleyip duruyordum. eşim sabah nst ye bağlandığım ve herşey normal dedikleri için rahattı ama o kadar çok ağladım ki dayanamayıp hastaneye gittik ve bebeğin bu kez gerçekten doğması gerektiğini söylediler. acilen ameliyata alındım. bebeğimi alırlarken çocuk doktorunun jinekoloğumu zamanlaması için tebrik ettiğini duydum. bebeğim geceyi karnımda geçirseydi sabaha kadar yaşayamayacakmış. bunu öğrenince benim de annem gibi içgüdüleri kuvvetli bir anne olacağımı anladım. onu ilk gördüğüm anı sizler gibi tarif edemiyorum. 27.10.2009 hayatımızın en en en en muhteşem günü.

o kadar zor ve sıkıntılı bir hamilelikten sonra onu sağlıkla kucağıma almam mucize gibi. kızım şimdi 3 yaşında ve her geçen gün anneliğin daha da tadına varıyorum onunla. bu arada kardeş denedik ama ikinci bebeğimi 3 aylıkken kaybettim. vücudum hamileliği reddetmekte ısrarlı ama artık sorun değil. benim azimli kızım sapasağlam tutundu ve geldi. umarım hayatı boyunca hep böyle güçlü olur. Allahım onu bana , tüm çocukları da annelerine bağışlasın.

Dileyen, isteyen herkesin bu duyguyu yaşaması için dua ediyorum.