hayrabolu Annenin Doğum Hikayesi

Doğum Boyu: 50
Doğum Kilosu: 3.150
Doğum Tipi: Sezaryen
Hastane: izmit umuttepe eğitim ve araştırma hastanesi
hayatımın dönüm noktası oldu oğluşumun doğumu,bi ay adetim gecikti ve ben hissetim hamile olduğumu çünkü hiç böyle bişi olmamıştı şimdiye kadar eşimme söylediğim zamzn bana inanmamıştı böyleşeyler olur normaldir falan 1 hafta beklemeye kara verdim ve bi pazar sabahı eşimi eczaneye gönderdim test alması için tabi eşim boşuna falan diyo ihtimal vermiyo hala anlayamıyorum nasıl bu kadar emin olabilyodu diye neyse belkide sonucun pozitif olmasını istiyo ama hayel kırıklığına uğramak istemiyodu eşim gittiğinde sabırsızlıkla onu bekledim ve lavaboya girmemek için kendimi zor tutum malum sabah:):):)ve eşim geldi hemn poşeti aldım elinden ve testi yaptım o anı iç untmuyorum testi yapmış sehpanın üzerine koymuştum eşim ve ben gözlerimiz fal taşı gibi açmış olucakları bekliyoduk komiktide biraz:):) veeeee ilk çizgi sonra yvaş yvaş ikinci çizgi eşimin gözleri iyice açılmıştı önce teste ve sonra bana baktı resmn çoktaydı tabi bana sarıldı göbek attı deyim yerindeyse bense ağlamaya başladım ben hazır değilim falan sonra benim hayattaki en büyük testekçim ablamı aradım bana teselih ve destek verdi işte eşim bugün kahvaltıyı ben hazılıycam dedi tabi kahvaltı demeye bin şahit lazım aynı reçelden iki yere çıkarmış çatal yerine kaşık koymuş:):)neyse aylar geçiyo ve ben kilo alıyodum bebişim karnımda büyüyodu ben çalışıyodum karnım kocamn olmuştu ben hala işe gidiyodum sonra doğum hiznim başladı evde yan gelip yatıyodum doğrusu çalışırken hep bunu hayel etim,doğuma 1 ay kala annem geldi bize ve bi doktor kontürolümde tansiyonum yüksek çıktı ve sağolsun 9 ay gittiğim doktor tansiyonumu takibe almadan beni sevk etti umut tepeye gittim 3 gün beni oda olmadığı için sancı odasında yetırdılar ve yanıma kimse gelemiyodu karşımda ağlaynlarmı dersin çığlık atıp yalvaranlarmı dersin oysa ben iç böyle hayel etmemiştim ve tansiyonum birkere bile yükselmedi amaben kolumu kaptırmıştım bikere doğumuma 4 gün kalmıştı eve göndermiyolardı yemekte vermiyolardı öyleee kurbanlık koyun gibi bekliyodum karşım da doğum oluyodu nerdeyse sonra artık dayanamadım kapıda olan eşime telefon etim kurtarbeni diye ve biraz para ödeyerk prof hastası oldum hemen odam değişti nedense ve beni sezaryana aldı saat gündüz ikiydi çok mutluydum birzda korkuyodum ablamda gelmişti çıkarken herkez bana moral veriyodu amiliyat haneye girince prf geldi bana lokal aneztezi önerdi kabul etim ve amilyat başladı ben uynıktım ama iç acı duymuyodum bazı sesler duyuyodum ve doktorum bana olanları anlatıyodu açtık şimdi bebeği çıkartıyorum diye ben öylece bekliyodum ve bi ağlama sesi duydum benim bebeği olduğuna innamadım belki başka bi çocuktur dedim ve sordum benim oğlummuş ve benim yanıma getirdiler bembeyaz bi oğlan çok tatlıydı on bütün yaşadıklarımı unuttum çok güzeldi işte benim doğum ikyem bira deteylı ve uzun oldu ama çok mutluyum ikiki oğlum gelmiş bize:):):)