emelela Annenin Doğum Hikayesi

  Hayatımda yasadıgım en güzel seydi,ilk defa birşeyi bu kadar cok tekrar yasamak istedim. 

Çok rahat ve cook heyecanlı gecen hamileliğimin38. hafta

Doğum Boyu: 51
Doğum Kilosu: 3.530
Doğum Tipi: Normal
Hastane: Lokman Hekim Ankara
Hayatımda yasadıgım en güzel seydi,ilk defa birşeyi bu kadar cok tekrar yasamak istedim.

Çok rahat ve cook heyecanlı gecen hamileliğimin38. haftasından itibaren arada hafif hafif sancım oluyordu. O kadar heyecanlıydık ki, sancı geldiğinde annemle geliyo geliyo diye gülüşüyorduk ama o gün devamı gelmeyince ''' anne yaaaa, 38 den itibaren hazır olurdu haniii''' Annem herseferinde zamanı var demekk ki kızım diye baslıyordu. Hamileliğim boyunca hep aynı duayı ettim'''Allahım bana zamanında,mutlu,saglıklı bir normal dogum nasip et'''' Hani Askı Memnu diziisnde Bihter 'in kardesi nasıl doguma gitti, ''' Göreceksiniz gülümseyerek gidecegim'' diyordum,cogu yakın arkadasımın anlattıgının aksine inanarak..
40.haftanın son günü, yani hesaplardaki dogum günü,sabah 7'de hafif bi sancıyla uyandım.Aslında ben sancı demek istemiyorum çünkü sancı acı veren hatta cok acı veren birseydir degil mi? Acı vermeyi bırakın tatlı tatlı aniden esip giden bi rüzgar gibiydi.. Hiçbirseyiniz yokken aniden baslıyor ve biraz sürüp aniden bitiyordu. Saat 10 a kadar sıcacık yatagımda bi uyudum bi uyandım. O sıcaklık sancıyla birlikte o kadar tatlı geliyordu ki..Bi ara ''aşkım galiba 15 dakikada bir sancım geliyor'' dedim, ''Hadi yaa..'' dedi uyudu:) Çünkü 2 haftadır artık dalga gecmeye baslamıstım..'' geldi.. gitti'' Kahvaltıdan sonra hafif rüzgarlarım 15dakikada bir eserken ben cizgifilm seyrediyordum.Süngerbob :)
Annemin ısrarıyla hastaneye gittik,iltihap olmus, antibiyotik verip gönderdiler.Sabah tekrar kontrole gidecektik.Gece sancı falan yoktu.
Ertesi gün yani 41.haftanın ilk günü,yine bi 3saat yatakta aynı sekilde gecti.Öğleye dogru hastaneye gittik,bana göre sadece kontrole,doktor ''Bu gece,en gec yarın'' dediğinde gercekten şok oldum.. nasıl yaaa.. ne zaman???????
Kendi hastanemizin yolunu tutarken eşim rüzgarlarımın dakikasını tutuyordu, 6 dakikada bir.. Kitaplarda gittikce şiddetlenecegi yazıyordu ama?? Ben sancılar cok hafif oldugundan geri gönderirler diye düsünüyordum.Eşimle sürekli birbirimize bakıp gülümsüyorduk:)Doktorumuz sezeryana gitmiş, hamilelerin yanında 1 saat bekledik, kimse anlamadı annemin yanındaki kadın hariç:)
'''Oooo Emel, doğumu baslatmıs gelmişsin, 4 cm'''' (saat 14:30) Neeeeeeee....İkinci şaşkınlık.. yok artık... Hemen odamıza cıktık, bos oda kalmamıs sadece annemle beni 1saatliğine baska bir odaya alacaklarını söylediklerinde baya canımız sıkıldı.Girerken hiç dikkat etmemişim meger dogum odasının yanındaki odaya gitmişiz ancak cığlık seslerini duyunca anladım, ''Anneeee...'''... '''Korkma kızım''' bikac dakika ancak gecti ve arkasından bebegin sesiyle ikimizde sırıtıyorduk :) Bu sekilde 2 dogum dinledim.Dogumum kesinlesince annem esimden bavulumuzu almaya gitti.'''Anne bavulu nerden aldın?'''...'''Koridorun sonunda girdigimiz büyük kapı var ya,Dogumhane yazıyordu,dısarıdan acılmıyor,Cihan orada bekliyomus'''... '''Ben gidiyorum'''.. Elimde suni sancım,üzerimde ameliyet kıyafeti, kocaman karnımla dogum odasının koridorunda kosar gibi yürürken kapının diğer tarafından saskınlıkla bana bakanlar cok komik görünüyordu.Eşimin saskınlığı sımarık sımarık sırıttığımı görünce gecti.'''Kactın mı seeen'''.. '''Kactım'''...'''Sancın yok mu askım'''...''' Vaaar''' Sonra zaten odamıza gectik,benm rahatlığımdan dolayı herkes o kadar rahattı ki eşim elinde yatagın kumandası beni sekilden sekle sokuyor,gülüşüyorduk.Nst de sayı yükselmeye baslayınca'''Askım geliyoooo..'''diyordu'''Hadi yaa ben hissetmiyorum:)'''Zaman nasıl gecti anlamadım saat 18:00 , 6cm olmus. Ondan sonrası daha hızlı gecti, rüzgarlarım tabii ki şiddetlendi ama dayanılmaz degildi, yatagımın kenarını sıkıca tutup okudugum tüm nefes tekniklerini uyguluyordum, sancı aralarında yürüyüş sanki şiddetini geri cekiyordu cok rahatlıyordum. Sancı araları o kadar tatlı geliyordu ki biraz uyusam diye bakıyordum. ( Dogum sırasında bunu yaptım ama , bir tatlı dalmısım ama doktorum uyandırdı:)En şiddetli sancımda'''oooo askım bu cok fena geldi'''demiştim burusuk suratımla zaten o da 10 cm e ulasmıs:)
İnanın zaman o kadar hızlı geciyor ki sanki 10 dakikada bir geliyorlardı,8cm,9cm ve 10 cm, ben herseferinde sasırıyordum. Doktorumuz hemen dogum odasına gecmeyecegimizi, biraz yatagımda ıkınmam gerektiğini söyledi, anlattı, bikac deneme yaptık ve tekrar gelecegini söyleyip gitti.. Sancı geliyordu ama ıkınmaya baslayınca hiç hissedilmiyordu, bu bana cok ilginç geldi. Büyük Allah'ım ne güzel ayarlamıs, o kadar güçlü ıkınmanız gerekiyor ki ; ikisine birden dayanılmazdı heralde... Sadece yatıp ıkınmak size düşen,acı yok ,sızı yok,yani dogumdan sonra hemeroid bile can acıttı da o acıtmadı...Ahhh keske o videoları izlemeseydim....
Birtürlü yapamadım:( 10 dakika gecmedi, doktorum geldi. ''Hiç ilerleme yok Emel'' ''' Korkuyorum'' Evet korkuyordum, izlediklerim gözümün önüne geliyordu, o kocaman kafanın çıkışı, annenin cıglıkları.. ''Hadi beraber yapalım''' Doktorumla daha rahattım, daha uzun ıkınabildim, onu dinlerken baska birsey düsünmeye fırsatım olmadı ve bikac ıkınmadan sonra dogum odasına gectik. Ama tam cıkacagını hissederken yine nefesim kesilmeye basladı, korkuyordum. Yapamayacagımı düşünmeye baslamıstım. Şimdi diyorum ki; bilseydim bebek cıkarken hiç acımadıgını hatta vucudunun cok tatlı kayıverdiğini, bebegin eşini doktor cıkarırken hiç hissedilmediğini,kesinin ve dikişlerin hiç hissedilmedigini son ıkınmamda yaptıgımı ilk ıkınmamda yapar, öyle güçlü ıkınırdım ki o kadar uzun beklememe gerek kalmazdı...Neyse 2. ye insallah:) (Son ıkınmamda doktorum''Emel bunu kacırma,cıkmak üzere'' dedi ve nefesimin kesilecegini anladı ki '''Tekrar nefes al Emel devam et'' Cok hızlı nefes alıp devam ettim ''Hadi Emel devam et,az kaldı''sonra tekrar nefes alıp yine tüm gücümle devam ettim.) Saat 20:20 de Ela' m bana, ben ona şaşkınlık ve mutlulukla bakıyorduk:) Dogumdan sonra 20dk daha esin cıkması ve dikişler için bakledim,işte o zamanlar gecmek bilmedi.Doktorum'''Emel o kadar dogum yaptın,simdi duramıyorsun''' Sürekli ne zaman bitecegini,sıkıldıgımı söyleyip duruyordum.O da o an ne yaptıgını anlatıyordu. sonunda bitti dediğinde gercekten cok mutlu olmustum.Sonradan esim dedi ki''' Dogumhaneden cıkan perişan bi halde dagılmıs,suratı cok fena cıkıyordu,ben de hep seni düşünüyordum ama seni cıkardılar bi baktım sen gayet canlısın ve hala sırıtıyorsun''' Farkettim ki hamileliğim boyunca dogum aklıma geldiğinde hep bebegim kucagımda halim aklıma geldi ve hep mutlu oldum,dogururken gözümün önüne hiç getirmedim ama hiç, bunu bilerek yaptım zaten korkuyordum daha fazla korkmamak için. Sonra birgün kanser hastası olan ve 4. kez kemoterapiye baslayan bi akrabamızı ziyarete gittik(7.ayımda).. sacları kısacıktı, bana torba torba ilaclarını gösterdi.40lı yaslardaydı ve evlenmemişti,çok iyi kazandığı işini bırakmıs Ankara ya kardesinin yanına gelmişti,annesi de ona bakmaya.. O gece yatagımda uzun süre agladım... Ben neden korkuyordum ki, daha ne istiyordum? Benim acım bi süre olup gececekti üstelik sonunda bebegim olacaktı.. O ise yıllardır o tedavinin acısına katlanıyordu ve sonunda ne olacagı belli degil.. O onlarca kanser ilacı kullanırken ben vitamin, balk yagı falan alıyordum. Onun annesi perisan olmus yıllardır üzüntüden,kızının yanına ona bakmaya gelmiş,benim annem mutluluktan ucuyor..O herseyini bırakmak zorunda kalmıs bi bekar evine yerlesmiş tüm hayatı o kücücük oda ve hastane olmus,benimse hayatımdaki hersey hayalimdeki gibiyken, o hala umutlu ve gülüyorken, ben neden korkuyordum???
Cok istediğim halde doktorum epidural yapmadı. İyi ki yapmamıs da o muhtesem olayın her anını hissetmişim.

Kesinlikle bir insanın yaşayabileceği doğa üstü muhteşem güzel bir olay, bir mucize.. Size yemin ediyorum doğumdan sonra 2 hafta hayalini kurdum doğum anımın Allahım ne kadar güzeldi keşke daha cesur ve farkına vararak bir daha yaşasam diye.. Allah sağlık verdikten sonra sancısıymış, acısıymış, ay nasıl olacakmış, öbürünün çok canı yanmış diye düşüne düşüne kendinizi bu güzellikten mahrum etmeyin. Ancak bir kaç kere yaşayabileceğiniz bu mucizenin tadını çıkarın. Bir kadın dergisinde 5. çocugunu dünyaya getiren ünlü bir bayan ''O kadar muhteşem bir şey ki doğurmaya doyamıyorum'' demiş. Onu çok ii anlıyorum. Ve ben daha üniversitedeyken sokakta bebeğiyle gördüğüm genç bir bayana doğumdan çok korktuğumu söylediğimde ''Yooo asla korkma aksine o kadar güzel ki, inan bana yaşayacagın en güzel şey olacak eğer korkmazsan.'' Tarzında uzun uzun anlattı kendi doğumunu. Demek ki varmış...