Bazı sebeplerden dolayı bugün düşündüm. Annelik içgüdüsü her zaman doğru kararlar mı verdirir? Çocuğumu en iyi tanıyan kişi olmamı sağlayan şey, annelik içgüdüsü müdür? Yabancı bir çocuğa, kendimden büyük bir insana da annelik şefkatiyle bakmamı, korumacı davranmamı sağlayan şey o mudur? Onca gürültüde bile onun sesini duyabilmek, kendini tehlikelere atabilecek olmak. Peki annelik içgüdüsü nedir? Siz ne dersiniz? Görüşlerinizi almayı çok isterim arkadaşlar.