Çok doluyum anlatmam lazım birine, kimsem yok sizden başka . Ben 15-16 yaşlarımda birini sevdim. Lisede aynı okuldaydık. O benden 2 sınıf üstteydi. Çok yakışıklıydı, okuldaki bütün kızlar onu beğenirdi. O da benimle çok ilgilenirdi her zaman yaımdaydı ve beni güldürmek için uğraşırdı. Lise sonlara doğru ablama anlattım. Askere gidecekti, ablam anneme nasıl kötülemişse annem benim öylelerine verecek kızım yok dedi.. Ama o kadar cok seviyordum ki ayrılmak istemiyordum. Annem bizi birbirimize denk görmedi ve kendi istediği biriyle evlenmem için hep baskı yaptı. Olmaz desem de sonunda annemin onayladığı biriyle evlendim. Sevdiğim kaçalım dediyse de yapamadım. Anneme yapamazdım bunu. Biz babasız büyüdü. Babamız vardı ama yoktu. Annem de ben çektim kızlarım çekmesin dedi hep. Eşim astsubay . Şimdi 7 aylık hamileyim bir oğlum olacak. Ancak eşimin yanına yattığımda aklımda hep o var. Eşimin herhangi bir ters hareketinde o olsaydı bunu yapmazdı, o bana bunu demezdi, o hep beni düşünürdü diye kıyaslama yapıyorum. Sevdiğim adam yeni nişanlanmış gördüm yıkıldım. Duygularım karmakarışık.